تاریخچه اسکنرهای سه بعدی :
اولین استفاده از اسکنر سه بعدی در تاریخ 1830 توسط هنرمند فرانسوی فرانسو ویلیام مورد استفاده قرار گرفت، ویلیام نقاش، مجسمه ساز و عکاس بود، او یک فرآیند تولید یک مجسمه پرتره با استفاده از برآمدگی‌ها چند عکس ایجاد و ثبت کرد.
همانطور که در تصویر زیر می‌بینید، این فرآیند با آنچه که امروز اسکن سه بعدی می‌نامیم متفاوت نیست.
( نموهه اولین اسکن سه بعدی )
اسکن سه بعدی چیست ؟
یک اسکن سه‌بعدی نمایش دیجیتالی قطعه، شی یا فردی است که در اسکن سه‌بعدی قرار دارد. در طول فرآیند اسکن سه‌بعدی، شما شکل یک شی (شی،قطعات صنعتی، صورت یا بدنه یک فرد) را با استفاده از یک اسکن سه‌بعدی روی دستگاه اسکن سه‌بعدی ویا حتی تبلت یا تلفن همراه ثبت (چگونه؟ در ادامه مقاله توضیح داده شده است) می‌کنید.
حسگرهای دستگاه منفرد اطلاعات مربوط به شکل، عمق و رنگ مورد مورد نظر شما را جمع‌آوری می‌کنند و فایل سه بعدی نهایی را شکل می‌دهند. بعد از اینکه اسکن سه‌بعدی به یک فایل سه‌بعدی تبدیل شد، می‌توانید نتیجه را با یک برنامه مدل‌سازی ۳ بعدی ادیت کنید.
اسکنر سه بعدی چگونه کار میکند ؟
تماسی
غیر تماسی
1 : تماسی :
این اسکنرهای سه بعدی از طریق لمس فیزیکی قطعه را اسکن می‌کنند دستگاه‌های CMM یکی از معروفترین این اسکنرها هستند.
( نموه اسکن تماسی CMM )
2: غیر تماسی
طبق ابتدایی‌ترین تعریف اسکنر لیزری غیر تماسی شامل ترکیبی از تابش کنترل شده پرتوهای لیزری و اندازه گیری فاصله تابش است
به این ترتیب که به وسیله اینکودر چرخشی چندین آینه به صورت هماهنگ پرتوهای لیزر را بر روی سطوح جسم مورد نظر (موضوع مورد اسکن) هدایت کرده و آن را اسکن میکند.
موقعیت دهی پرتوی لیزر در دو جهت نیازمند یک آینه است که قابلیت چرخش حول دو محور را داشته باشد یا برای اسکن سریع‌تر نیاز است از انعکاس پرتو بر روی دو آینه که در مجاورت یکدیگر بر روی دو محور عمود برهم جاسازی شده‌اند استفاده شود. لیزرها همچنین می‌توانند در بُعد سوم نیز توسط یک مکانیزم لنز با کنترل سرو موقعیت دهی که به اسم سیستم تغییر دهنده فاصله کانونی یا تغییر دهنده محور zشناخته می‌شوند.
به طور کلی یک اسکن برای تولید یک مدل کامل از موضوع مورد اسکن کفایت نمی‌کند و بنابراین چندین اسکن باید در یک سیستم مرجع مشترک گردآوری و یکپارچه شوند که طی یک فرآیند با عنوان هم‌ترازی یا ثبت انجام می شود.
